Wayne Mark Rooney angielski piłkarz występujący na pozycji napastnika lub pomocnika w Evertonie, były reprezentant Anglii.

Rooney karierę piłkarską rozpoczął w Evertonie, do którego szkółki piłkarskiej przeszedł w wieku 10 lat. W roku 2002 zadebiutował w pierwszej drużynie tego klubu i stał się najmłodszym strzelcem bramki w Premier League. Szybko stał się podstawowym zawodnikiem swojego klubu i spędził w nim dwa sezony. Przed sezonem 2004/2005 za kwotę 25,6 milionów funtów przeszedł do Manchesteru United, gdzie pięć razy został mistrzem kraju, czterokrotnie zdobył Puchar Ligi, jeden puchar Ligi Mistrzów, jedno Klubowe Mistrzostwo Świata, jeden Puchar Anglii oraz jeden puchar Ligi Europy. Od 2014 był kapitanem Manchesteru United. Z dorobkiem 253 goli, jest najlepszym strzelcem w historii tej drużyny. 9 lipca 2017 powrócił do Evertonu[3].

W reprezentacji Anglii zadebiutował w roku 2003. Wystąpił z nią na Euro 2004, gdzie był najmłodszym zdobywcą bramki, a także na Mistrzostwach Świata w 2006 roku, Mistrzostwach Świata 2010, Euro 2012, Mistrzostwach Świata 2014 i Euro 2016. Pod koniec sierpnia 2014, Roy Hodgson mianował Rooneya kapitanem reprezentacji Anglii. Z 53 golami na koncie, Wayne Rooney, jest najlepszym strzelcem w historii reprezentacji Synów Albionu. Rooney karierę piłkarską rozpoczynał w szkółce Evertonu. W roku 2002 został włączony do pierwszej jedenastki. Pierwszy raz opinii publicznej pokazał się 19 października strzelając bramkę w meczu z Arsenalem na Goodison Park dającą jego zespołowi zwycięstwo 2:1, które zakończyło passę Arsenalu 30 meczów bez porażki. Zdobywając to trafienie stał się w tamtym czasie najmłodszym strzelcem gola w historii Premier League, miał wtedy 16 lat i 361 dni. Później jego rekord poprawił James Milner, a obecnie rekordzistą jest James Vaughan. 12 sierpnia 2014 r. oficjalna strona klubu z Old Trafford podała, że Wayne Rooney został nowym kapitanem Manchesteru United, a jego zastępcą będzie Darren Fletcher. Rooney przejął opaskę kapitańską po Serbie Nemanji Vidiciu, który od sezonu 2014/15 będzie reprezentował barwy Interu Mediolan[11]. 28 sierpnia 2014 Roy Hodgson mianował Rooneya kapitanem reprezentacji Anglii, po zakończeniu kariery reprezentacyjnej przez Stevena Gerrarda[12]. Sezon 2015/2016 Rooney zaczął słabo, w pierwszych 4 meczach nie zdołał trafić do bramki i naraził się na krytykę, która skończyła się, gdy piłkarz w meczu rewanżowym z Club Brugge w el. Ligi Mistrzów wygranym przez Manchester (4-0) zdobył swojego ósmego hat-tricka w karierze.

W 2015 roku został najskuteczniejszym strzelcem reprezentacji Anglii.

W 2017 roku dzięki trafieniu w meczu ze Stoke, Wayne Rooney z 250 trafieniami został samodzielnym liderem w klasyfikacji strzelców wszech czasów w Manchesterze United.

9 lipca 2017 roku, po 13 latach, ponownie podpisał kontrakt z Evertonem.

Neymar, właśc. Neymar da Silva Santos Júnior (ur. 5 lutego 1992 w Mogi das Cruzes) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika we francuskim klubie Paris Saint-Germain oraz w reprezentacji Brazylii. Najdroższy piłkarz w historii futbolu Neymar Jr. swoją profesjonalną karierę zaczynał w Santosie. Od 2009 był podstawowym zawodnikiem pierwszej drużyny. Neymar w wieku 17 lat zadebiutował w meczu przeciwko Oeste 7 marca 2009 roku – Santos wygrał 2:1, kolejny mecz zagrał przeciwko Mogi Mirim tydzień później, podczas którego zdobył swoją pierwszą bramkę w pierwszej drużynie. Został uznany za najbardziej utalentowanego piłkarza z Ameryki Południowej[2]. W półfinale Campeonato Paulista 2009 w pierwszym meczu przeciwko Palmeiras na Estádio Vila Belmiro zdobył gola na wagę zwycięstwa[3]. W finale jednak Santos przegrał z Corinthians São Paulo 4:2 w dwumeczu[4]. Występami w Santosie został porównywany do jego idoli takich jak Robinho czy Pelé[5]. Swoimi umiejętnościami przyciągnął uwagę takich europejskich klubów, jak Manchester United[6], Real Madryt[7], FC Barcelona[8] oraz Chelsea[9].

15 kwietnia 2010 zdobył 5 bramek przeciwko Guarani Campinas w wygranym meczu przez jego drużynę 8:1[10] w Copa do Brasil. Neymar wraz z Santosem wygrał mistrzostwa stanu São Paulo w 2010[11], gdzie strzelił 14 bramek w 19 meczach i otrzymał nagrodę dla najlepszego gracza[12].

Po końcowym gwizdku meczu Ceará – Santos Neymar wdał się w sprzeczkę z obrońcą Ceary João Marcosem. Chwilę później do akcji wkroczyła policja, wtedy też odpychający Neymara kolega z drużyny Marquinhos został uderzony gumową pałką przez jednego z policjantów[13].

15 września 2010 w meczu przeciwko Atlético Goianiense (wygranym 4:2) trener Santosu Dorival Júnior nie pozwolił Neymarowi egzekwować rzutu karnego (zawodnik nie wykorzystał w sezonie już kilku), który został podyktowany po faulu na nim. Neymar głośno wyraził wtedy swoje niezadowolenie z decyzji trenera, a telewizyjne kamery zarejestrowały jego niestosowne zachowanie. Neymar później przeprosił, ale szkoleniowiec chciał go zawiesić na 15 dni. Gwiazdor Santosu nie zagrał w następnej kolejce z Guarani Campinas, a zarząd klubu zażyczył sobie, by przywrócić go do składu na mecz z Corinthians. Júnior początkowo się zgodził, ale później zmienił zdanie i został zwolniony. Następny trener Santosu Marcelo Martelote przywrócił Neymara do składu 26 maja 2013 Neymar ogłosił, że od nowego sezonu będzie zawodnikiem FC Barcelony. Brazylijczyk podpisał kontrakt na 5 lat[15]. Na konto jego byłego klubu – Santosu ma wpłynąć 55% kwoty transferowej. Resztę otrzymała firma DIS (40%) i TEISA (5%), które były współwłaścicielami karty zawodniczej piłkarza[16]. Podczas konferencji prasowej (24 stycznia 2014) ujawniono, że całkowita kwota transferu wyniosła 86,2 milionów euro. Zadebiutował na PGE Arenie w Gdańsku w towarzyskim meczu z Lechią Gdańsk zmieniając w 79. minucie Alexisa. Swoją pierwszą bramkę strzelił 21 sierpnia 2013 w zremisowanym meczu o Superpuchar Hiszpanii, w którym jego drużyna zmierzyła się na wyjeździe z Atlético Madryt. Barcelona przegrywała po golu Davida Villi, lecz w 58. minucie spotkania Neymar doprowadził do wyrównania. Ta bramka dała Barcelonie zwycięstwo w dwumeczu (na Camp Nou padł remis 0:0).

1 lipca 2016 FC Barcelona poinformowała o przedłużeniu kontraktu z Brazylijczykiem do 2021 roku. Klauzula odstępnego wynosić będzie w pierwszym roku 200 mln euro, rok później 222 mln, a później 250 mln euro.

2 kwietnia 2017 w wygranym meczu 29. kolejki Primera División z Granadą (4:1), zdobył swojego 100. gola w 177. występie dla Barcelony

Zlatan Ibrahimović (wym. ['zlatan ibra'xi:mɔʋitɕ]; ur. 3 października 1981 w Malmö) – szwedzki piłkarz pochodzenia bośniackiego i chorwackiego występujący na pozycji napastnika w amerykańskim klubie Los Angeles Galaxy. W latach 2001–2016 reprezentant Szwecji. Ibrahimović jest wychowankiem klubu Malmö FF, w którym debiutował w szwedzkiej ekstraklasie w 1999. W 2001, za 10,8 mln euro przeszedł do Ajaxu Amsterdam, z którym dwukrotnie zdobył mistrzostwo Holandii, a także Puchar Holandii i Superpuchar Holandii[potrzebny przypis].

Od 31 sierpnia 2004 grał w Serie A w Juventusie, który zapłacił za jego transfer 19 mln euro. W debiutanckim sezonie był najlepszym piłkarzem Juventusu, w 2004 w rankingu FIFA został wybrany ósmym piłkarzem na świecie. Sezon 2005/2006 był już znacznie mniej udany dla Ibrahimovicia niż poprzedni. Grał wprawdzie bardzo dobrze, jednak strzelił „tylko” 14 bramek. Mimo to ówczesny trener Juventusu, Fabio Capello, wciąż stawiał na niego, często kosztem Alessandro Del Piero, podstawowego zawodnika Juventusu. Kiedy Juventus został zdegradowany do Serie B (włoska druga liga) Ibrahimović postanowił, że opuści Delle Alpi[potrzebny przypis].

10 sierpnia 2006 roku przeszedł z Juventusu do Interu Mediolan za kwotę ok. 32 mln euro. Trzy razy z rzędu zdobył z nim mistrzostwo Włoch, w sezonach 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009. W ostatnim z nich strzelając 25 goli Szwed został królem strzelców Serie A[potrzebny przypis].

27 lipca 2009 roku podpisał kontrakt z FC Barceloną, a Inter otrzymał za niego 45 mln euro oraz Samuela Eto’o[potrzebny przypis].

28 sierpnia 2010 AC Milan poinformował, że Ibrahimović zostanie wypożyczony na sezon 2010/2011 do tego klubu z przymusem wykupu za 24 miliony euro. Po przejściu testów medycznych zawodnik 29 sierpnia podpisał kontrakt. W sezonie 2011/2012 został królem strzelców Serie A z 28 bramkami[potrzebny przypis].

W lipcu 2012 roku Zlatan Ibrahimović podpisał kontrakt z Paris Saint-Germain, które zapłaciło za szwedzkiego napastnika 23 mln euro. Od tego czasu Ibrahimović zarabiał 13 mln euro rocznie, stając się dzięki temu najlepiej zarabiającym piłkarzem we Francji. Swojego pierwszego gola w barwach drużyny z Paryża zdobył w 64. minucie, a potem 90. minucie z rzutu karnego w ligowym spotkaniu z FC Lorient (2:2). W swoich występach strzelił od 1 grudnia 2012 roku 113 bramek w 122 meczach. Przyczynił się w znacznym stopniu do awansu w Champions League z fazy grupowej asystując przy 5 bramkach i strzelając 2 bramki[potrzebny przypis].

Ibrahimović rozdający autografy kibicom Barcelony.

1 lipca 2016 roku został zawodnikiem Manchesteru United. Oficjalnie w klubie zadebiutował 7 sierpnia 2016 roku w wygranym 2:1 meczu o Tarczę Wspólnoty przeciwko Leicester City. Szwed rozegrał wówczas całe spotkanie, strzelił bramkę na 2:1 i wygrał pierwsze trofeum w nowym klubie[2]. 14 sierpnia 2016, podczas wygranego 3:1 meczu z Bournemouth zadebiutował w Premier League, zdobywając jednocześnie swojego pierwszego gola[3].

1 lipca 2017 roku, wygasł jego kontrakt z Manchesterem United[4], natomiast 24 sierpnia 2017 podpisał nowy, roczny kontrakt z tym klubem[5]. 22 marca 2018 klub poinformował, że umowa Ibrahimovicia została rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym, za porozumieniem stron[6].

23 marca 2018 został oficjalnie zaprezentowany jako zawodnik Los Angeles Galaxy

Wojciech Tomasz Szczęsny (ur. 18 kwietnia 1990 w Warszawie) – polski piłkarz występujący na pozycji bramkarza we włoskim klubie Juventus oraz w reprezentacji Polski. Uczestnik Mistrzostw Europy 2012 i 2016. Syn Macieja Szczęsnego. Jest wychowankiem Agrykoli Warszawa. W styczniu 2005 poleciał z pierwszym zespołem Legii Warszawa na obóz przygotowawczy na Cypr[1]. Następnie był wypożyczony do swojego macierzystego klubu, ale często trenował z Legią lub indywidualnie ze szkoleniowcem bramkarzy stołecznego klubu Krzysztofem Dowhaniem[2].

Na początku sezonu 2006/2007 przeszedł do Arsenalu, w którym początkowo grał w drużynie rezerw. 24 września 2008 podpisał zawodowy kontrakt[3]. 22 września 2009 zadebiutował w pierwszym składzie Arsenalu podczas meczu III rundy Pucharu Ligi z West Bromwich Albion na Emirates Stadium. Popisał się kilkoma dobrymi interwencjami i ostatecznie zachował czyste konto[4].

17 listopada 2009 został na miesiąc wypożyczony do klubu angielskiej trzeciej ligi, Brentford[5]. W klubie tym zadebiutował 21 listopada w ligowym meczu z Walsall[6]. Po rozegraniu sześciu meczów, 22 grudnia Brentford przedłużyło okres wypożyczenia Szczęsnego do 17 stycznia 2010 roku[7], a następnie do końca sezonu[8]. W Brentford rozegrał 28 meczów, po czym powrócił do Arsenalu[9].

13 grudnia 2010 w meczu z Manchesterem United zadebiutował w Premier League i równocześnie stał się najmłodszym bramkarzem debiutującym w tych rozgrywkach w sezonie 2010/2011. Z powodu kontuzji Łukasza Fabiańskiego rozegrał swoje kolejne dwa spotkania w lidze. Dodając do tego styczniowe mecze w FA Cup i Carling Cup, rozegrał do końca stycznia 10 spotkań w sezonie 2010/2011.

28 stycznia 2011 Arsène Wenger stwierdził, że Szczęsny jest teraz nowym numerem jeden w Arsenalu[10]. 16 lutego 2011 w meczu przeciwko Barcelonie, zadebiutował w rozgrywkach Champions League[11]. Przez okres 5 tygodni zmagał się z kontuzją. 17 listopada 2012 powrócił do gry w wygranych 5:2, derbach północnego Londynu z Tottenhamem. Na koszulce miał wtedy numer 1. 18 stycznia 2014 w meczu przeciwko Fulham zagrał po raz setny w Premier League. W sezonie 2013/2014 w 37 spotkaniach ligowych 16 razy zachował czyste konto, dzięki czemu, wraz z Petrem Čechem z Chelsea, otrzymał Złotą Rękawicę[12].

W Arsenalu Szczęsny dwa razy z rzędu zdobył Puchar Anglii: w 2014 eliminując w finale po dogrywce 3:2 Hull City oraz w 2015, pokonując 4:0 Aston Villę. 10 sierpnia 2014 na stadionie Wembley zdobył z Arsenalem Tarczę Wspólnoty.

29 lipca 2015 Szczęsny został wypożyczony na rok do ówczesnego wicemistrza Włoch – AS Romy. W Serie A zadebiutował 22 sierpnia 2015 w zremisowanym 1:1 wyjazdowym meczu z Hellas Verona, a jego interwencja z 56. minuty tego spotkania została przez dziennikarzy uznana interwencją kolejki[13]. W sezonie 2015/16 Szczęsny wystąpił łącznie w 42 meczach Romy i zajął z klubem 3. miejsce w Serie A, a także dotarł do 1/8 finału Ligi Mistrzów, gdzie Roma musiała uznać wyższość Realu Madryt. 4 sierpnia 2016 wypożyczenie zostało przedłużone o kolejny sezon, który okazał się jednym z najlepszych w jego karierze. Polak sięgnął z drużyną Giallorossich po wicemistrzostwo Włoch, a sam występując we wszystkich 38, ligowych meczach Romy, w 14 z nich zachował czyste konto, co było najlepszym wynikiem spośród wszystkich bramkarzy Serie A w tamtym sezonie[14].

19 lipca 2017 podpisał czteroletni kontrakt z Juventusem[15]. W nowym klubie zadebiutował 9 września 2017 w wygranym 3:0 meczu 3. kolejki Serie A z Chievo Verona[16]. W sezonie 2017/18, Szczęsny wystąpił łącznie w 21 spotkaniach Juventusu, zachowując czyste konto w 14 z nich i zdobył z klubem mistrzostwo oraz Puchar Włoch